Wbrew obiegowej opinii kompromis nie jest optymalnym rozwiązaniem konfliktu, ponieważ oznacza konieczność rezygnacji z części interesów każdej ze stron.
Umiecie iść na kompromis? Jest to dla Was trudne? Trudno znalezc kompromis w Waszych relacjach z rodzicami, partnerem, przyjaciółmi?
Bardzo u mnie z tym ciężko. Jestem uparta. Dążę do własnych racji. Nie cierpię kompromisów. To dla mnie czasem gorsze niż poddanie się. Są chwilę kiedy wolę wszystko rzucić w cholerę niż iść na kompromis.
Zazwyczaj kiedy ktoś oferuje mi kompromis obracam kota ogonem, pokazuje słabe strony kompromisu, jego niedorzeczności i wtedy to ja dyktuje warunki z małymi tylko ustępstwami.
Rose pisze:ponieważ oznacza konieczność rezygnacji z części interesów każdej ze stron.
Chyba dlatego trudno mi pójść na kompromis. Jestem uparta i czasami aż nadto chce postawić na swoim, może także wpływ byłej przyjaciółki która nigdy nie poszła na kompromis a czasem jednak jest potrzebny. Wszystko zależy od sytuacji, staram się tak zrobić żeby obie strony były zadowolone, chociaż różnie z tym bywa.
Hm, zależy z kim, zależy w jakiej sprawie. Czasami moja chora dumna nie pozwala mi na żaden kompromis, a czasami jest on nawet korzystny i potrafi rozładować niepotrzebne napięcie.
Chyba w większości dzięki mojemu obecnemu związkowi, opanowałam sztukę pójścia na kompromis wręcz idealnie. Czasami jest to dość trudne i każda strona chce postawić na swoim, ale zawsze uda się wypracować rozwiązanie, które choć w części jest satysfakcjonujące dla wszystkich. Oczywiście zdarza się czasami, że mojemu kompromisowi towarzyszy demonstracja, tego jak bardzo mi się on nie podoba, ale cóż
Często walczę o swoje, ale bardzo lubię chodzić na kompromis. Wtedy czuję, że ktoś szanuje moje zdanie, ja także akceptuję większość zachowań i poglądów.
To bardzo dobra sprawa.
A ja tam twierdze ze jednak trzeba w pewnym sensie isc na kompormisy bo potem mozna miec zwalone zycie. Trzeba potrafic wybaczyc i dac szanse a takze starac sie o cos.
