A więc... sytuacja wygląda następująco: Dwie najważniejsze dziewczyny w moim życiu (przyjaciółki moje najukochańsze, żeby nie było!
) poznałam niecałe 2 lata temu, gdy poszłam do nowego gimnazjum. Najpierw byłyśmy sobie 4, ale przez ten okres czasu wydarzyło się jeszcze wiele różnych rzeczy i w końcu zostałyśmy 3. Ja i moje dwie najlepsze przyjaciółki, jak dotąd uważałam... Jeszcze niedawno było super. Spotykałyśmy się cały czas po lekcjach, zawsze było wesoło, traktowałyśmy się wszystkie tak samo i tak dalej. Wiecie, taka zdrowa przyjaźń na dobrych zasadach - po prostu cud-miód... Ostatnio jednak coś zaczęło się psuć. Czuję się jak "piąte koło u wozu"... może to chwilowe, ale... martwię się o to wszystko, bo one dwie wiele dla mnie znaczą.
Moje przyjaciółki od jakiegoś czasu spotykały się czasem beze mnie: a to jakiś weekendowy wypadzik, a to coś tam... Uważałam, że to w porządku, bo ja też czasem spotykałam się z jedną z nich, kiedy druga nie mogła, a to, że one mnie nie pytały, czy z nimi gdzieś nie wyskoczę rozchodziło się po kościach, bo oprócz tego wszystko było w porządku, ale teraz... coś się psuje. Jedna z nich niby zachowuje się zupełnie normalnie, jak kiedyś, ale czasem zdarza jej się mnie olewać. Chodzi tu o zwykłe rozmowy, czy coś tam... takie codzienne sprawy. Może robi to nieumyślnie, a ja jestem przewrażliwiona? Ale druga zupełnie mnie ignoruje. Czasem wręcz daje mi do zrozumienia, że jestem im dwóm do szczęścia zupełnie niepotrzebna i że mnie tam nie chce. Zaprasza do siebie tylko drugą przyjaciółkę, dzwoni do niej, żeby pogadać, a mnie nawet nie uraczy sms-em... Boli mnie to i teraz nie wiem, co mam robić, bo sytuacja z tamtą 4 wyglądała dość podobnie. Ona najpierw zaczęła nas olewać, więc w odwecie my pokazałyśmy jej, że mamy ją gdzieś, a ona nie chciała błagać nas na kolanach o wybaczenie. Wiem, to głupie, że się tak zachowałyśmy. Ja do niej teraz nic nie mam i ona do mnie też nie, wyjaśniłyśmy sobie parę spraw, ale dwie pozostałe dziewczyny ciągle chowają do niej urazę. Ale to nieważne. W każdym razie boję się co będzie dalej. Może to zwyczajny kryzys, który potrwa sobie odrobinę, a potem wszystko wróci do normy? I co mam zrobić, kiedy powiedzą mi już ostatecznie, że mnie nie chcą? Mam im powiedzieć, że mi zależy i ciągle się starać, czy po prostu dać im spokój...? Nie wiem czy opisałam sytuację tak jak chciałam, ale... chciałabym wiedzieć co Wy sądzicie na ten temat...
Czy to przejdzie samo z siebie? Co mogę zrobić, jeśli nie?
Z góry dzięki,
przepraszam za te moje jęki
i pozdrawiam
,d ż e j n ™
:).. do boju hahah xddd 
Jeśli uwa