Wiersz - jaki jest Wasz ulubiony?

[Icannotfly.]

W. Szymborska

O, tej pani strasznie lubię wiersze, wszystkie. Proste i trafiające do czytelnika. Poza tym w głowie utkwił mi wiersz, który przerabialiśmy jeszcze w gimnazjum:

''Gdyby wszyscy mieli po cztery jabłka
gdyby wszyscy byli silni jak konie
gdyby wszyscy byli jednakowo bezbronni w miłości
gdyby każdy miał to samo

nikt nikomu nie byłby potrzebny

Dziękuję Ci że sprawiedliwość Twoja jest nierównością
to co mam i to czego nie mam
nawet to czego nie mam komu dać
zawsze jest komuś potrzebne
jest noc żeby był dzień
ciemno żeby świeciła gwiazda
jest ostatnie spotkanie i rozłąka pierwsza
modlimy się bo inni się nie modlą
wierzymy bo inni nie wierzą
umieramy za tych co nie chcą umierać
kochamy bo innym serce wychłódło
list przybliża bo inny oddala
nierówni potrzebują siebie
im najłatwiej zrozumieć że każdy jest dla wszystkich
i odczytywać całość''.

Jan Twardowski - Sprawiedliwość

[selene]

Co rusz pojawia się jakiś nowy, z tych ulubionych. Chyba naprawdę nie mogę się zdecydować. Polubiłam Trzy siostry autorstwa Cyganika. Powiem tak: na ten tydzień ulubiony. Reszta wymienionych przeze mnie w tym temacie zaraz obok niego, w równiutkim i grzecznym rządku.

[Pivo]

Nie mam ulubionego wiersza. Ale ostatnio bardzo mi się podoba "Poeci do publiczności" Adama Asnyka.

[Rita]

Wszystko, co wyszło spod pióra Szymborskiej. Jednak ostatnio szczególnie Moralitet Leśny

Wchodzi do lasu,
a właściwie zatraca się w nim.
Zna go na wylot i na ptasi przelot,
odlot wędrowny i przylot ponowny.

Czuje się wolny w uwięzi gałęzi,
w jej cieniach i podcieniach,
zielonych sklepieniach,
w ciszy, co w uszy prószy
i co rusz się kruszy.

Wszystko tu się rymuje
jak w zgadywankach dla dzieci.
Między krzewem a drzewem
jest jak sąsiad trzeci.

Rodzaje, urodzaje widzi, rozpoznaje,
wzajemne potajemne związki, obowiązki,
zagmatwane początki, poplątane wątki,
a w zakątkach wyjątki.


Wie, co tu często gęsto,
co dzielnie, oddzielnie,
co tam w górze ku chmurze,
a w szczelinach szczelnie.

Jakie mrowie w parowie, igliwie, listowie,
czyje skoki, przeskoki, odskoki na boki,
co tu klonem, jesionem, co brzozą, co łozą,
tylko śmierć tutaj gada
pospolitą prozą.

Wie, co tu biegiem, ściegiem,
samym ścieżki brzegiem,
przemknęło i zniknęło,
chociaż arcydzieło,
nieźle nadprzyrodzone i podprzyrodzone.


Wie, gdzie gotyk-niebotyk,
a gdzie barok w kłębach
że tu czyżyk, tam strzyżyk,
że przy ziębie zięba
i od kiedy na zrębie
dęby stają dęba.

No a potem z powrotem,
polaną dobrze mu znaną,
ale już niepodobną do widzianej rano.

I dopiero wśród ludzi ogarnia go złość,
bo każdy mu jest winny, kto od innych inny.

Mówiłam go na konkursie recytatorskim... Jest niesamowity.

[Hefalumpa Jestem]

Mój ulubiony wiersz to "Samotność" Mickiewicza, ale nie jestem jakimś znawcą poezji i moje horyzonty w tej dziedzinie nie są zbyt szerokie.

[Tienne_ami]

Ja uwielbiam "Hymn o miłości". Nieważne, że to nie wiersz, a fragment listu do Koryntian.

"(...)
Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza sie bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamieta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli sie z prawdą.

Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
(...)"

[orange girl]

Odkąd cię poznałam, noszę w kieszeni szminkę, to jest bardzo głupie nosić szminkę w kieszeni, gdy ty patrzysz na mnie tak poważnie, jakbyś w moich oczach widział gotycki kościół. A ja nie jestem żadną świątynią, tylko lasem i łąką — drżeniem liści, które garną się do twoich rąk. Tam z tyłu szumi potok, to jest czas, który ucieka, a ty pozwalasz mu przepływać przez palce i nie chcesz schwytać czasu. I kiedy cię żegnam, moje umalowane wargi pozostają nietknięte, a ja i tak noszę szminkę w kieszeni, odkąd wiem, że masz bardzo piękne usta. / Halina Poświatowska /


Piękny.

[Ema]

ostatnio mi się bardzo spodobał

Jan Morsztyn - "Do trupa"

Leżysz zabity i jam też zabity,
Ty - strzałą śmierci, ja - strzałą miłości,
Ty krwie. ja w sobie nie mam rumianości.
Ty jawne świece, ja mam płomień skryty.

Tyś na twarz suknem żałobnym nakryty,
Jam zawarł zmysły w okropnej ciemności,
Ty masz związane ręce. ja wolności
Zbywszy mam rozum łańcuchem powity.

Ty jednak milczysz, a mój język kwili,
Ty nic nie czujesz, ja cierpię ból srodze,
Tyś jak lód. a jam w piekielnej śreżodze.

Ty się rozsypiesz prochem w małej chwili,
Ja się nie mogę, stawszy się żywiołem
Wiecznym mych ogniów, rozsypać popiołem.

[ka_ma]

ACH GDYBY NAWET PIEC ZABRALI, KARUZELA Z MADONNAMI, CHRYSTUS MIASTA... ogólnie lubię bardzo bardzo dużo wierszy. Np Mirona Białoszewskiego, J.Tuwima, K.K. Baczyńskiego i wielu wielu innych .