dedykacja wędruje do selene. ty dobrze wiesz, dlaczego ;*
Lepsze miejsce
Siedzisz na ławce w parku, grzebiąc bucikiem w trawie. Jesteś spokojna i szczęśliwa. Twoja biała sukienka jest śliczna, a dzięki złotym loczkom wyglądasz jak aniołek. Wspomnienia już dawno wyblakły, okryła je srebrnoszara mgła zapomnienia. Nie lubisz wspominać. Przeszłość jest zła. Tylko tyle wiesz, lecz nadal jakaś siła pcha Cię do nich, na każdym kroku przypomina o sobie. Czasem, gdy idziesz po łące lub zasypiasz, pojawiają się przebłyski z „zepsutego życia”: tatuś siedzący przy stoliku, pijący kawę. Tylko ty wiesz, czego sobie do niej dosypał. Mama leżąca na szpitalnym łóżku z głową owiniętą bandażem. Próbowała się zabić, lecz przewrotny los zmusił ją do powrotu. I w końcu ty- wiecznie chora, blada, zmizerniała. Rodzice czasem próbowali zrobić Ci krzywdę. Tłumaczyli, że po drugiej stronie będzie Ci lepiej. To było trudne, gdyż ty zawsze wracałaś. W końcu znaleźli sposób, byście wszyscy razem znaleźli się w lepszym świecie. Powiedzieli Ci, że skakanie do wody jest fajne. Wierzyłaś im. Założyłaś najlepsze ubranie dla przywitania Boga. Bardzo cieszyłaś się na to spotkanie. A gdy stanęliście razem na kruchej cegle, czułaś się bezpiecznie. Rodzice złapali Cię za drobniutkie dłonie. Nie spadaliście długo. Cały czas się śmiałaś. Pod wodą przez chwilę było nieprzyjemnie, potem poczułaś oślepiające, jasnobłękitne światło. I znalazłaś się tu. Bez mamusi i tatusia. Musieli trafić do innego lepszego miejsca…
