Od gimnazjum byłem samotnikiem, nie lubiłem nawiązywać kontaktów - powód? Sam nie wiem, tak jakoś się stało. W technikum nadal tak było, chodź minimalnie otwarłem się na ludzi - ale nadal wolałem stanąć z boku i słuchać muzyki. Wytykano mnie, mnie i moją wadę wymowy, do drugiego semestru jakoś tak żyłem w pewnym momencie pojechałem z klasą na 3 dniową wycieczkę. W pokoju byłem z ludźmi z którymi chciałem się "kolegować" ale trudne było to bo się nabijali ze mnie - tam jakoś otwarłem się bardziej na dwie osoby, po wycieczce na koniec budy miałem problemy z ocenami. Jeden z nich "Darek" pomógł mi z ocenami, jak miałem dość, brak sił poprawiać je - wyrzucił mnie z sali na lekcji i kazał iść poprawiać oceny - zdałem. Ogólnie jakoś tak przejmował się jako jedyny moimi ocenami, moim losem - jakoś tak wyszło iż zaczęliśmy gadać na GG - później 18 Czerwca o godzinie 23 zadzwonił do mnie bym wyszedł, bo był jakiś festyn - a to że mieszkamy jakieś 500m od siebie to wyszedłem. Czekałem na niego w umówionym miejscu, przyszedł z koleżanką - teraz to jego Dziewczyna, pogadałem z nimi chwilę - poszedł ją odprowadzić do domu, a ja do siebie wróciłem. Jakoś tak wyszło że regularnie z nimi zacząłem się spotkać, gadać, stali się moimi Przyjaciółmi - wtedy przyszył czasy problemów z psychiką, jakieś problemy, robienie wideł z igieł, myśli samobójcze oni to znosili i mnie pocieszali. Jedna próba samobójcza, - próba dzięki Przyjacielowi, uratował mi życie w najgorszym okresie i dziękuje mu za to. Później wydawało się że jest lepiej, chodź w szkole tego nie okazywał - po szkole najlepsi Przyjaciele, w szkole żartował ze mnie, docinał... Bolało mnie to, mówiłem mu to ale nic z tego sobie nie robił, przyszedł czas gdy obiecał mi Przyjaźń na Zawsze - byłem Przyjacielem rodziny, jego Rodziców dobrze znam. Dzięki nie mu zainteresowałem się tym co on, cały czas o tym gadał więc i to mnie też zainteresowało - doszło do tego że zjebałem sprawę. W szkole wkurzał mnie, nie mogłem wytrzymać, poinformowałem mu że jak nie przestanie to zjebie mu życie (nie byłem sobą, nigdy tak nie robiłem) nie przestał, napisałem do jego Dziewczyny (Mojej Przyjaciółki) iż znam ich tajemnice, ona chciała z nim zerwać, więc próbowałem to odkręcić... Chciałem by go to zabolało, ale nie chciałem by zerwała z nim. Oni pogadali i wyszło na to że chciałem ich rozdzielić - mają teraz mnie dość, nie chcą mnie znać. Próbowałem naprawić, przepraszałem, błagałem... Doszło w pewnym momencie do tego że miałem już tego dość, oskarżyłem go że mnie wykorzystuje, że niby dobrzy koledzy, pomagam mu, haruje z nim, a teraz to się nie liczy nic... Wiem źle zrobiłem, posłuchałem osoby trzeciej która nie do końca znała sytuacji. Teraz nie chcą mnie bliżej znać, tylko rozmowy na GG co jakiś czas i tyle. A mnie boli, bo było tak pięknie a ja tego nie doceniałem, tego co miałem - tęsknie za tym jak było, za tymi wyjściami z nimi, za tym że mówili mi o wszystkim iż ufali mi - a ja tylko ich zawiodłem
Nie wiem jak to naprawić, a chce! Może poradzicie mi co mogę teraz w takiej sytuacji zrobić. Zawsze pomagałem im jak potrzebowali tego, robiłem to z przyjemnością.
Takie małe pytanka, ktoś odpowie mi na nie? 
![;]](./images/smilies/cwaniak.gif "cwaniak"){kind=small}